jueves, 22 de septiembre de 2011

y todo comenzó...

Una noche, después de algún Gin-tonic y resumiendo nuestras vidas, llegamos a la conclusión de que no podíamos seguir haciéndonos mayores sin arriesgarnos a alcanzar nuestros sueños. Los sueños son personales, eso es lo bueno que tienen… lo que para unos es innecesario, para otros es vital.
Con eso lo que queremos decir es que nosotros no tenemos ni queremos tener la verdad absoluta, ni mucho menos. Entendemos que para la generación de nuestros  padres debe ser complicado entender que nos queramos ir con una mano delante y otra detrás, y que cojamos un avión sin saber dónde ni de qué vamos a vivir en los próximos meses. A ellos les parecerá un suicidio. La diferencia es que a nosotros lo que sí nos causa vértigo es la idea de marchitarnos a los veintitantos, de dar la espalda a todo un mundo que experiencias, de anclarnos a un lugar solo por el hecho de cumplir con el patrón social: ahora mismo no entra en nuestros planes ni comprar un piso, ni hipotecarnos, ni arelarnos a un sitio concreto, ni tampoco es que queramos abandonar nuestra vida actual… simplemente que nos morimos de ganas con descubrir nuevos lugares, conocer nuevas personas, vivir otras aventuras, ver el mundo desde otros puntos de vista y llegar a ser mejor personas.
Sabemos lo que teníamos aquí, por eso ha sido más difícil tomar la decisión, pero también sabemos que tarde o temprano volveremos, así que de momento, que las estrellas nos acompañen.

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Molta sort parella!!!! miraré com van les vostres aventures... i qui sap si algún ´dia ens trobem per llunyanes terres? crec que soc el primer en comentar-vos? tot un honor... molts petons!! Gerrard

Anónimo dijo...

Us segueixo!! anims i sort!

Tito. jejeje

E. dijo...

Los sueños son importantes y arriesgarse por ellos aún más, aunque requiere mucho coraje. ¡A por la aventura!

Un abrazo,
Elina

cintia dijo...

No todo el mundo es capaz de tomar esa descisión y mucho menos de cumplirla. Menos mal que hay gente como vosotros que ve las ventajas del 'arriesgarse' y se lanza a la aventura =)

Muchísima Suerte!!!
besiños mil,

Cintia

Jordi - Tamara dijo...

Muchas gracias por vuestros comentarios,ahora que estamos a punto de partir vuestro apoyo nos llena de energía positiva!!!!

Xevi Faja dijo...

És un somni? La veritat és que encara no ens fem la idea que demà passat us aneu a fer les amèriques, ... Comenceu una aventura que de ben segur canviarà les vostres vides, les vostres inquietuds, percepcions, il·lusions, ... el que no canviarà és la nostra amistat, sabeu que us trobarem a faltar, que deixeu un gran buit, mil records, mil somriures... però ja esperarem el retorn amb candeletes. Gaudiu cada glopet de viatge, cada instant, cada moment, cada minut que segur que n'hi haurà de dolents però sobretot de molt bons ... Nosaltres estarem ben a prop per compartir totes les vostres experiències. Aquest viatge també ens el fem nostre. Un viatge únic, irrepetible i màgic.
Moltíssima sort parelleta
I us donem un humil consell ..."Després d'escalar una muntanya molt alta, vam descobrir que hi ha moltes altres muntanyes per escalar". Petonets. És un somni?
Noe i xevi